Tot voor kort achtte de Afdeling Bestuursrechtspraak Raad van State [hierna: Afdeling] de Algemene Termijnenwet van toepassing op artikel 94 lid 2 Vw omdat de termijn van 14 dagen een termijn van beroep ter zake van vrijheidsbeneming zou zijn en niet de vrijheidsbeneming zelf zou betreffen [ABRS, 12 juni 2002, 200102075/1; ABRS 3 maart 2003, 200300272/1, JV 2003/171; 7 juni 2006, 200603435/1, JV 2006/285; ABRS, 26 maart 2007, 200701655/1, JV 2007/228, LJN BA2376]. Zo kon de termijn van 14 dagen voor het horen door de rechtbank van een van zijn vrijheid benomen vreemdeling met enkele dagen worden opgerekt.
Op 12 juni 2008 precies 6 jaar na de eerste uitspraak in de hierbovengenoemde zin is de Afdeling om gegaan [ABRS, 12 juni 2008, 200803561/1; ABRS, 12 juni 2008, 200803756/1].
De Afdeling herhaalt [ABRS, 11 februari 2005, 200409759/1, JV 2005/172 nt R.J.G.M. Widdershoven] dat artikel 94 lid 2 Vw een voorschrift is dat zich direct tot de rechtbank richt en een uitwerking is van hetgeen ter bescherming van de van zijn vrijheid benomen vreemdeling is bepaald in artikel 15 lid 2 Gw en artikel 5 lid 4 EVRM en dat de daarin bepaalde termijn strekt tot waarborging van een recht van zo fundamentele aard dat grond bestaat om ook zonder dat dit door partijen aan de orde is gesteld de naleving van deze termijn te beoordelen [de appellerende vreemdeling in de uitspraak met het kenmerk 200803756/1 had op schending van artikel 94 lid 2 Vw niet gegriefd].
De Afdeling voegt daar aan toe dat gegeven het belang dat met de naleving van artikel 94 lid 2 Vw is gemoeid en de aan de schending van die bepaling te verbinden gevolgen de daarin gestelde termijn wordt opgevat als een termijn die zozeer verband houdt met de duur van de vrijheidsbeneming dat deze kan worden aangemerkt als een termijn van vrijheidsbeneming waarvoor de Algemene Termijnenwet niet geldt [de appellerende vreemdeling in de uitspraak met het kenmerk 200803561/1 had op de toepasselijkheid van artikel 4c ATW niet gegriefd].
Geen opmerkingen:
Een reactie posten